De geplande vestiging van een moskee

Aangezien in dit dossier meteen een zeer uitgesproken negatief standpunt werd ingenomen door één bepaalde fractie in de Lierse gemeenteraad achten wij het noodzakelijk zelf een duidelijk maar dan wel genuanceerd standpunt in te nemen en dit debat niet over te laten aan één partij of eventuele problemen onder de mat te vegen.

Laat het meteen duidelijk zijn, tussen de N-VA en het Vlaams Blok gaapt inhoudelijk een enorme kloof. De N-VA is resoluut tegen de te exclusief etnische invulling van identiteit, de extreme maatschappelijke standpunten en de "islamvreterij", de populistische en bijwijlen vulgaire propaganda, de bijna neo-liberale sociaal-economische lijn, het systematisch gelijk geven aan iedere klager zonder te wijzen op diens eigen verantwoordelijkheid in de samenleving. Daarnaast betreurt de N-VA dat via het optreden van het Vlaams Blok een negatieve connotatie is verbonden aan het streven naar Vlaamse onafhankelijkheid.

Dit dossier heeft verschillende facetten en het is niet correct deze op een hoopje te smijten.

Religieus en levensbeschouwelijk pluralisme

In België kunnen bepaalde erediensten een erkenning bekomen vanwege de overheid indien deze voldoen aan vijf criteria:

1. een betrekkelijk groot aantal aanhangers groeperen (verschillende tienduizenden);
2. gestructureerd zijn (hetgeen ondermeer betekent dat er een representatief orgaan is die de eredienst kan vertegenwoordigen in zijn betrekkingen met de burgerlijke overheid);
3. al gedurende vrij lange tijd in het land gevestigd zijn (dit wil zeggen reeds verschillende decennia);
4. een maatschappelijk belang vertegenwoordigen:
5. zich onthouden van elke activiteit die tegen de maatschappelijke orde indruist.

Momenteel zijn er zes erediensten erkend, met name de Rooms-Katholieke, de Protestantse, de Israëlitische, de Anglicaanse, de Islamitische en de Orthodoxe eredienst. Erkenning impliceert in België dat de overheid o.a. instaat voor de lonen van de bedienaars van de eredienst, voor het onderhoud van de gebouwen en dat de religie zendtijd krijgt op de openbare radio en televisie, alsook de mogelijkheid krijgt dat leerlingen in het gemeenschaps- en gemeenteonderwijs het vak godsdienst kunnen volgen.

In onze zogezegd post-moderne samenleving is het bon ton om te twijfelen aan de waarde van religieuze of filosofische overtuiging, de post-moderne mens is immers voorbij deze kunstmatige constructies. Volgens de N-VA is dit onzin. Er is vandaag integendeel een grote behoefte aan zingeving: de materiële rijkdom van onze samenleving staat in schril contrast tot de spirituele armoede ervan.

De N-VA is zeker geen confessionele partij, maar ze erkent de waarde van religie naast die van het humanisme voor de hechtheid van onze samenleving. Daarnaast heeft ze ook waardering voor andere wegen naar zingeving.

Daarom wenst de N-VA dat de samenleving het kader creëert waarin mensen en groepen optimaal de mogelijkheid hebben om hun religieuze of filosofische overtuiging te beleven; dit uiteraard zonder maatschappelijke privileges te verlenen of te dulden dat vanuit een bepaalde overtuiging wordt aangezet tot ondermijning van de publieke cultuur.

Banden tussen Lierse moskee en Turkse staat

Diyanet werd in een dagblad omschreven als een "Turks-Nationalistische gemeenschap". Dit is niet helemaal correct. Het klopt echter wel dat Diyanet een Turkse staatsdienst is. In dat verband biedt de volgende passage uit een bijdrage door Herman DE LEY op de website van het Centrum voor Islam in Europa (C.I.E.) van de Universiteit Gent onder de titel "De Islam: Thuis in Vlaanderen?" (http://www.flwi.rug.ac.be/cie/CIE/deley1.htm) een zeer interessant uitgangspunt tot verdere discussie:

"Voor België, of alleszins voor Vlaanderen, liet een omvattende en systematische studie van de inplanting en maatschappelijke functies van de moskeeën, vergelijkbaar met wat in Nederland reeds verschillende malen gebeurd is, op zich wachten14. Een wezenlijk gegeven van de inplanting van moslimse immigrantengemeenschappen is daardoor tot nog toe grotendeels aan de aandacht ontsnapt van onze nationale en lokale beleidsverantwoordelijken. Onderzoeken in de buurlanden wijzen nochtans uit dat moskeeËn een wezenlijke schakel vormen in het vitale sociale weefsel van moslimimmigranten, en bovenal dat, mits ze de nodige ondersteuning krijgen, zij wel degelijk een gunstig effect kunnen hebben op de socialisatie en integratie van moslims in een geseculariseerde samenleving. Zulke aandacht vanwege het beleid lijkt ook een voorwaarde om de bevoogding vanwege de landen van herkomst op termijn af te bouwen. Voor de Marokkaanse moskeeën gebeurt die controle vaak informeel via de consulaten. In het geval van de Turkse is zij meestal strakker: zij gebeurt via de Belgisch-Turkse Religieuze Stichting (Diyanet Vakfi) in Brussel. De Diyanet werd in 1982 in Turkije opgericht om de toenemende invloed van islami(s)tische oppositiebewegingen in de Turkse emigratie tegen te gaan. In ons land zijn er een honderdtal Turkse moskeeën. Iets minder dan 3/4 hiervan valt onder de jurisdictie van de Diyanet Stichting. Het resterende kwart is overwegend verbonden met de islami(s)tische emigratieorganisatie,Millé Gérés."

Een Turks cultureel centrum in Lier

Of een Vlaming / Belgisch staatsburger nu katholiek, vrijzinnig, protestant, islamiet of hindoe is maakt verder voor ons niets uit. Mensen die hun religie of levenbeschouwing samen willen beleven hebben daar het recht toe en moeten daar de kans toe krijgen. Iedere erkende godsdienst heeft wat dat betreft bepaalde door de grondwet gegarandeerde rechten. Maar een moskee (voor islamitische Lierenaars) is iets anders dan een Turks cultureel centrum.

Lier bevindt zich immers in Vlaanderen en het enig cultureel centrum dat hier thuis hoort is dus een stedelijk cultureel centrum of een Vlaams gemeenschapscentrum. Wij vertrekken immers vanuit het principe van inburgering. Ook de Vlaamse regering is officieel voorstander van inburgeringsbeleid al betreurt de N-VA dat het beleid van de bevoegde minister Volgels niet ambitieuser is.

Het standpunt van de N-VA in deze is dan ook klaar en duidelijk: Vanuit het streven naar sterke natievorming en een hechte samenleving dienen initiatieven die gericht zijn op de culturele participatie van bijzondere doelgroepen (b.v. allochtonen, kansarmen, bepaalde leeftijdsgroepen) geïntensifieerd te worden. Ze worden bij voorkeur ontwikkeld vanuit bestaande structuren, die daarvoor bijkomende opdrachten en middelen ontvangen. Een doelgroepenbeleid mag dus niet leiden tot segregatie en het opbouwen van parallelle structuren en circuits; de N-VA wenst een integratiebeleid, geen minderhedenbeleid

Conclusie

De N-VA meent dat de islamitische Lierenaars recht hebben op een degelijk uitgerust gebedshuis. Principieel is de N-VA dus een voorstander van een moskee die een normaal comfort biedt aan de gelovigen en die zou voldoen aan voorschriften inzake o.a. brandveiligheid, stedebouwkunde en VLAREM-normen. Maar de N-VA staat zeer kritisch tegenover elke inmenging vanuit de Turkse staat. De N-VA dringt erop aan dat het stadsbestuur bij contacten met de islamitische gemeenschap er telkens zou op wijzen dat de Vlaamse overheid of het stadsbestuur de referentie zijn en niet Ankarra. En dat het niet kan dat initiatieven worden genomen die erop gericht zijn etnische eilandjes te creëeren of die de facto segregatie i.p.v. integratie bevorderen. Om die redenen zegt de N-VA resoluut neen tegen een Turks cultureel centrum.

Wat de concrete vestiging van de moskee voor 800 islamgelovigen betreft in de voormalige Opel-garage De Schutter aan de Antwerpsesteenweg-Eeuwfeestlaan kunnen enkel argumenten van ruimtelijke ordening een rol spelen. Inzake eventuele effecten in de buurtwijk (geluidsoverlast, verkeersdrukte, parkeergelegenheid, ...) moet de politie zonder enige discriminatie (noch positieve, noch negatieve discriminatie) optreden.

Wat hulp bij de uitbouw van deze moskee betreft en de vragen van de islamitische gemeenschap en de rol van het stadsbestuur daarbij moet de islamitische gemeenschap op gelijke voet behandeld worden als elke andere erkende godsdienst (Rooms-Katholieke, de Protestantse, de Israëlitische, de Anglicaanse, de Orthodoxe eredienst).

Standpunt goedgekeurd door afdelingsbestuur N-VA Lier-Koningshooikt (9 april 2002)