N-VA kan Vlaamse kaart anders kleuren

Op veel plaatsen moet de officiële beslissing nog worden genomen, maar de keuze van CD&V om over B-H-V een akkoord te sluiten dat voor N-VA volstrekt ontoereikend is, zal wellicht de doorslag geven. Zo luidt de splitsing van B-H-V ironisch genoeg ook de splitsing van het kartel in.

In enkele gemeenten - zoals Laakdal en Edegem - bestaat nog de intentie om het kartel voort te zetten, maar in steden en grote gemeenten als Mechelen, Leuven, Lier, Aalst en Beveren is de splitsing al een feit. En binnenkort zal ook de stad Antwerpen volgen. Op sommige plaatsen kan een eventuele splitsing een bedreiging vormen voor goede vriendschappen - zoals in Brasschaat, waar CD&V-burgemeester Dirk De Kort het prima kan vinden met N-VA-schepen Jan Jambon.

Wat betekent de splitsing van het kartel nu voor de beide partijen? De N-VA krijgt een unieke kans om haar electorale successen te verankeren in heel Vlaanderen en CD&V naar de kroon te steken als brede volkspartij in de landelijke gemeenten. Daarvoor moet N-VA wel overal betrouwbare lokale afdelingen uitbouwen. Dat is niet evident, want de partij kan nog niet terugvallen op de solide structuren die de traditionele partijen in de loop van de vorige eeuw hebben opgebouwd.

Daarnaast kan de N-VA in de steden en gemeenten geen communautair programma prediken. Ze moet overal op zoek gaan naar lokale accenten, waarmee ze het verschil kan maken met bestuursploegen waarvan ze in veel gevallen nu zelf deel uitmaakt, via het kartel.

Volgens politicoloog Carl Devos zal de N-VA volgend jaar geen 27,8% halen, zoals bij de federale verkiezingen van 2010. Maar ze zal wel een berg stemmen wegvreten uit de centrumrechtse kiezersmarkt, en dat is geen goed nieuws voor het VB, CD&V, Open Vld en LDD.

En wat betekent de splitsing van het kartel voor CD&V? Die partij dreigt haar aloude heerschappij te verliezen op het platteland en nog kleiner te worden dan ze al is in de steden, waar de socialisten traditioneel sterk staan. Tenzij de kiezer over ruim een jaar oordeelt dat voorzitter Wouter Beke het toch bij het rechte eind had door Vlaanderen te verlossen van B-H-V.